kerstmis 2009

Gezelschap kon rauwe bruschettas, sla, live-pizzas en tiramisu meer dan apreciëren! Zelf was ik ook in mijn nopjes het te kunnen delen met zo'n fijne mensen die er blijkbaar ook zo open voor staan, en gewoon nog verder te kunnen genieten van het proces van het afwerken van de gerechten.
Er waren natuurlijk ook kadotjes, en Inti heeft de hele dag praktisch buiten gespeeld en het rauwe lekkers grotendeels aan hem laten passeren... Het is hier dan ook gelukkig lekker warm met kerst, alles baadt in het licht, en ook vandaag weer geen regen.
Hard bedankt, Terces en Orchid (van Café Gratitude) voor de heerlijke receptjes. Ik ga er hier eentje met jullie delen... een beetje aangepast, en vertaald natuurlijk.


TIRAMISU
"ik ben aanbiddend"

gebruik een glazen kom, liefst van deze afmetingen: 8 x 8 x 3 inch

cake:
1 1/3 C dadelpasta
1/2 C kokosboter
1/2 theelepel zout
2 eetlepels vanille
30 ounces amandelbloem
8 ounces koudgeprocesseerde koffie

cacaomousse:
0,20 oz Irish Moss poeder
1 1/2 C amandelmelk
1/4 C dadels/dadelpasta
1/4 C agavenectar
2 eetlepels vanille
1/8 theelepel zout
1/3 C cacao poeder
1 eetlepel lecithine
1/2 C kokosboter

"verse room":
2 1/4 kokosmelk (mengeling van vlees en water van jonge kokosnoot)
1 1/2 C geweekte cashews (8 u laten weken in water)
1/2 C agavenectar
2 eetlepels vanille
1/8 theelepel zout
2 eetlepels lecithine
2/3 C kokosboter

> cake: mix dadelpasta, kokosboter, vanille en zout met mixer of foodprocessor tot zachte pasta (indien nodig, voeg wat water toe). voeg amandelbloem toe tot alles goed gemengd is. verdeel in twee gelijke delen. vet kom in met kokosboter en vorm een effen laag op de bodem met een van de twee delen. Giet de helft vd koffie erover en laat intrekken.

> mousse: blend de Irish moss met de melk tot hij goed opgelost is en voeg dan dadels/dadelpasta, agave, vanille, zout en cacaopoeder toe en blend tot zachte massa. Giet het over de eerste laag vd cake. Zet in frigo/diepvries voor minimum een uur. De laag moet helemaal hard worden alvorens de volgende laag cake op te kunnen aanbrengen. Eens hard, breng de tweede laag cake erop aan en giet er de andere helft espresso overheen. Zet geheel terug in frigo/vriezer alvorens room erop te gieten.

> 'room': blend alle ingrediënten tot zacht romig geheel, lecithine en kokosboter op het einde, nadat de rest van de ingrediënten zich reeds heeft kunnen mixen. Giet het op de cake en zet het in frigo/diepvries voor een uur. Eens de 'room' hard, versier met cacaopoeder.

Nog een fijne kerstdag gewenst en ineens ook een fijn eindejaar. Tot snel! Sarah

tiramisu

het heerlijkste aan raw food is definitely het bereiden ervan... net met pannelikker binnenkant van blender afgelikt, om de restjes van de chocoladesaus van de tiramisu te kunnen proeven die morgen op het menu staat. smaakte verbluffend. echt de max, de op zich reeds fantastische ingrediënten (de cacao, de dadelpasta, cocosboter, agavenectar, amandelmelk...) te zien swirlen en onder elkaar mengen in de foodprocessor, respectievelijk blender tot ze synthetiseren tot iets ... hoe zou ik het noemen, hemels? het eten van raw food op zich is ook wel tof natuurlijk. voor zolang het duurt - hoeveel keren ik ook kauw op elke hap en probeer eer te doen aan het raw-food gezegde "drink your food, eat your juice", er komt steeds een eind aan het hoopje op mijn bord. Terwijl het bereiden van het eten, je begeeft je precies in verschillende dimensies tegelijk, enerzijds het heden natuurlijk, waarbij je totaal wordt opgeslorpt door de handelingen die een bepaald recept je vragen, en anderzijds het dromen over hoe het eruit zal zien, zal smaken, zal zijn als het klaar is, alles samen gecombineerd. Enfin, 't is maar een poging om iets zinvol neer te schrijven over het genot dat het me geeft om rauwe, veganistische gourmet-dingen te maken. Besef wel dat het iets minder evident is met kleine Inti erbij. Daarstraks wat in de war doordat er geen rauwe koekjes in huis waren - voor een lekker zoete en nutritieve snack na mijn fietstocht, en beseft dat er gewoon nog geen tijd is geweest om ze te maken, en nu zit de dehydrator vol met almond toast en buckweat pizzabodem.
Voor Inti daarnet nog wat gekookt, echt ;-) en het doet me toch iets, die kleine stukjes ui, courgette, tomaat en look in een pan werpen en dan zien hoe ze geleidelijk - onder invloed van de hitte - wak worden en hun nutriënten (enzymen!) verspelen. Waarschijnlijk zit het in mijn hoofd. Intitje was heel blij met zijn Griekse pasta en courgettesausje. Het was een goeie afwisseling, dachten we zo, van al het snoep dat ie vandaag binnen heeft gespeeld ('caramelos' van de buurjongetjes, een kerstbal vol individueel in aluminiumfolie verpakte miniballetjes "chocoladefantasie" en een lekstok van een mevrouw in het winkelcentrum…). Gelukkig at hij ook een flinke portie watermeloen toen we terugkwamen van en een paar wortels in de supermarkt. Samen met een pakje chips, het leek ons een eenvoudige oplossing om hem zo zonder teveel drama door de overvolle rij aan de kassa te loodsen… oops.
Tja, nu bijna een jaar moeder, nog veel te leren … zeker op het gebied van hoe raw food voor kids aantrekkelijk maken - extra moeilijkheid: Inti at al twee jaar gekookt voor hij bij die twee raw food freaks terechtkwam. Dus, als we Victoria Boutenko's stelling mogen geloven, dat gekookt eten verslavend is - wat ik graag geloof, omdat het ook allerlei leemten in mijn raw food avontuur verklaard - dan ja, is het eigenlijk al te laat, te moeilijk, om gekookt eten, waar hij zo dol op is, te gaan negeren. De transitie naar vegetarisch eten is echter totaal geen punt. Waarschijnlijk at hij ook niet zoveel vlees waar hij daarvoor woonde. Ik ben altijd heel blij als ik hem vol zin voor avontuur de tuin in zie trekken, en enthousiast "moras" hoor roepen (braambessen in't Spaans), of zoals vandaag, "papa Tom" te zien meesleuren naar de guava-boom, op dit moment vol met vruchten. De wormpjes, die er al eens in zitten, haalt hij er gewoon met zijn kleine vingertjes uit. Wild eten, de max. Eveneens volgens Boutenko is elk dieet dat geen wild groeiende gewassen bevat, nutritief gezien deficiënt. Omdat doorheen de eeuwen en vooral de laatste paar decennia nogal wat nutriënten verloren zijn gegaan, oa. anti-oxidanten, ten opzichte van dezelfde gewassen vroeger, door verarming van de bodem, maar ook, door productietechnieken en het proces van domesticatie van bepaalde gewassen. Wild groeiende vruchten of groenten zijn daarom warm aan te bevelen. In mijn geval, ik ben niet zo zot op zoete vruchten zoals guava (en zeker niet zo tuk op de wormpjes erin), en hou het bij een busseltje dandelion (diente de leon) of paardebloem zo nu en dan. Meestal verwerk ik die eerder bittere blaadjes in een salade. Of ik pluk ze zo, en knabbel er wat aan, als ik in de tuin ben.
Tom komt net fier zijn volle bokaal gepelde cacaobonen tonen. Dat belooft… voor verdere gezonde (vooral voor het brein, met zijn ongekend aantal neuroactiviteit bevorderende bestanddelen, waaronder magnesium en serotonine, die in de rauwe staat onaangetast blijven) 100% guilt free dessert-,snack-, en ontbijt- exploten!
Het is nu kerstavond. Tom had nog snel wat raviolis gemaakt, zodat we alle drie gezellig pasta konden eten. Morgen kerstdag, vieren we samen met de familie Marin, buurvrouw + 2 jong-volwassen kids. Idee is om samen te kokerellen. Thema is Italiaans (heimwee?) Zelf al veel voorbereid: het 'brood' voor de bruschettas, het deeg voor de pizza, twee derde van de tiramisu. Samen zullen we de verschillende pizza-toppings maken en misschien (als ik er zolang af kan blijven) de laatste hand leggen aan de tiramisu. Heel benieuwd.
Zo, aan iedereen een zalige kerst gewenst. Kerst. Herdenking van de geboorte van Jezus Christus… een van de life-food pioniers… cool!
Ciao a tutti!
Feliz navidad!

Semana Mexicana con fotos

The path of a chef is rocky / afscheid van Bill

"The path of a chef is rocky", dat is wat Tom zei toen ik hem vertelde dat ik de cacaoballetjes die ik eergisteren had gemaakt en die we nu bij het ontbijt tot ons namen, toch niet zo lekker vond smaken. En dat ik mij een beetje slecht voelde omdat ik er van had weggegeven, aan twee heel speciale vrienden, in een doosje. Bij het afscheidsfeest van Bill. Hij gaat terug naar de US. De salade die ik had meegebracht naar het feest viel in elk geval wel in de smaak. Die had ik dan ook heel relaxed en met veel vertrouwen samengesteld. Gebaseerd op de "Ensalada Verde - mixed green salad with pumpkin seeds, mango and citrus dressing" van de openingsmenu van het Organic Mexican restaurant "Gracias Madre" in La misión - San Francisco. Maar die balletjes waren eigenlijk al een week tevoren in mijn hoofd beginnen dansen. Ik wou en zou iets met cacao schenken aan Bill en ook aan Monica, de gastvrouw, als teken van mijn apreciatie en liefde voor hen. Uiteindelijk kwam het er niet van de pralines te maken die ik voordien al eens met succes had gemaakt en had ik een receptje gevonden voor "super cacao balls" (Sweet Gratitude) dat me ook wel interessant leek, en niet te veel werk. Uiteindelijk had ik niet genoeg van de juiste zoetstof (yacon siroop) en heb ik zitten prutsen met andere zoetstoffen, agave, honing en nog een speciale rauwe plantaardige zoetstof uit Argentinië… omdat de balletjes heel bitter bleven en ik BANG was dat mijn vrienden het niet zouden kunnen apreciëren. Omdat zij als referentie vermoedelijk gewone chokolade hebben, waarin aanzienlijke hoeveelheden gerafineerde suiker zitten.



Ik nam me in elk geval voor in het vervolg enkel nog uit te pakken met dingen die ik zelf 100% lekker vind, als er dan kritiek komt, dan is het niet zo erg. Tja. Live and learn.

/VLIJT: genoeg oefenen, dingen op voorhand al eens gemaakt hebben om onnodige stress op het moment van creatie te vermijden.

/AANVAARDING: is het resultaat niet wat ik ervan had verwacht, mijzelf vertrouwen in dat oordeel en gewoon loslaten. Er komen nog kansen. Por algo será

/Zowiezo, ik ben nooit goed geweest in afscheid nemen...

Het feest was fijn. Ook al voelde Bill zich niet zo goed. Door de emotie? Van weg te gaan. Hij zei dat hij ons zou missen, als een arm. Ik kan nog moeilijk vatten hoe ik hem zal missen. Maar iets in mij is wel diep geraakt. Door zijn nakende vertrek. Dat doet mij natuurlijk beseffen hoe fantastisch het was hem te hebben leren kennen, samen te hebben kunnen dingen doen, compartir, gedurende deze 2 afgelopen jaren. En dankbaar zijn. Immense dankbaarheid. Voor zijn genereuze voorbeeld. Traantjes. Alweer. Moeilijk te bedwingen.

Iets anders: Monica heeft mij de echte Lojaanse horchata leren kennen. Een soort van kruidenthee, koud of warm geserveerd, met heel veel verschillende bloemetjes. Een prachtig parfum. En mooie licht-felrode kleur. Niet zoals rozebottel, nog feestelijker. Aangezoet en geserveerd in wijnglaasjes.

"Cucharillo, cola de caballo, shullo, borraja, linaza, llantén, hierba luisa, malva esencia, malva olorosa, toronjil, cedron, albahaca, ataco, escancel, menta, manzanilla, rosas, claveles, malva goma
…geselectioneerde kruiden, gecultiveerd in organische tuinen, zijn de basis van zijn vervaardiging, in zijn samenstelling bezit hij geen chemische bewaarmiddelen, noch artificiële kleuren en aroma's, Tisania, gezonde Lojaanse traditie, maakt een ideale drank voor kalmte, om zich te verfrissen en ?hoe niet? voor de gezondheid… gezien zijn excelente medicinale eigenschappen"

Gedanst ook. In tijden. En discreet, Op salsa muziek. Enkel vrouwen op de dansvloer. En maar lachen. Met alles. En daarna in groep naar de parking, 2 blokken lager gelegen, op een nachtelijk uur, in een van de gevaarlijkere buurten in het historische centrum van Quito. Alles donker. Enkel lichten van auto's. Een beetje spanning, maar vooral voldoening, dankbaarheid, slechts heel lichtjes overweldigd. Op naar het volgende feest...

Kaartavond bij Belgische vrienden. Tom en Javier terugzien. Javier nog wakker. Iemand van de andere gasten slapend in de zetel. Kaarslicht (solidariteit met de actievoerders over de hele wereld die de regeringsleiders in Kopenhagen - via aktie van AVAAZ.org - willen aanzetten tot het nemen van verantwoordeijke beslissingen mbt. terugdringen van global warming en inperken van broeikasgassen) Snoepen van de restjes vegetarische sushi en groentensticks. Spuitwater.

De terugrit naar Tumbaco - in de vallei van Quito, zo'n 400 meter lager. Ik rijd.

Het gekke is, nu ik hier op't gemak zit aan mijn tafel, nog zo'n cacaoballetje geproefd, en zo slecht helemaal niet! Hmm. Kwestie van 't juiste moment ervoor te vinden zeker. Heerlijk met de horchata! Ha!

/OBJECTIVITEIT: waarschijnlijk het allermoeilijkste, bestaat het eigenlijk wel?

Super Cacao Balletjes (naar recept van Sweet Gratitude - Super Cacao Balls)

2 + 1/4 C rauwe cacaobonen
1 + 1/4 tl zout
3/4 C notenboter (vb. amandelen, macadamia... noten gewoon zolang in fodprocessor/blender malen tot olie vrijkomt en alles aan rand blijft plakken)
1/3 C yacon siroop
3 el kokosboter
1 el vloeibare vanille

optioneel:
1 el maca of andere "superfood" in poedervorm
kaneelpoeder en cayennepeper (naar traditioneel mayarecept)

> maal cacao in droge blender/koffiemaler (rauwe cacaobonen eerst pellen natuurlijk)
> mix alle ingrediënten met de hand tot consistente massa
> uitscoopen met ice-cream/truffel-scoop ofwel gewoon balletjes rollen
> achteraf balletjes desgewenst nog in cacaopoeder/kaneelpoeder rollen

Semana Mexicana con vida

¡Hola hola!

Actualmente estamos en la Semana Mexicana, o sea, en esta semana cada día estoy preparando un plato típico mexicano, de manera vegana y cruda, es decir con más vida posible! En estes tiempos de cambio climático creo que vale la pena conocer esta dieta de "comida viva", que es la dieta más sustentable que hay. Como saben tal vez, una dieta sin "productos animales" requiere un catorceava parte de recursos para producir los alimentos (uso de suelo, energía…). Y no más de una fracción de la cantidad de agua. Con una dieta vegana cruda ("cruditariana") necesitas aún menos (la mitad) de recursos para producir la misma cantidad de nutrientes. Nada se pierde. Todos los nutrientes, por no ser cocinados, son intactos e integrales como vitaminas, minerales, fibras, proteinas y por supuesto las enzimas (que se pierden a una temperatura más alta de los 65 grados Celsius, y empiezan ya a degenerarse a una temperatura de 45 grados). Estas enzimas no solo son indispensables para la digestión, sino también son responsables de un montón de procesos en nuestro cuerpo, como, el hacer crecer nuestro pelo, nuestras uñas, desarrollar nuestro sistema de imunidad, y mucho más. Nuestro cuerpo también puede producir estas enzimas, a partir de las enzimas madres que tenemos en el cuerpo, pero estas enzimas madre (ver La Enzima Prodigiosa - Una forma de vida sin enfermarse, de Hiromi Shinya), según estudios recientes, son limitadas, razón por la cual tendríamos que incluir más enzimas posibles en nuestra dieta si no queremos enfermarnos o envejecer prematuramente. Por eso muchos autores asocian esta dieta de "Life-food", que es cada vez más popular en los EEUU, con longevidad, vivir mucho tiempo… Además es una manera de preparar la comida de una forma muy rica, y hay un montón de posibilidades y variedades de recetas. Mi marido y yo estamos experimentando con esta dieta casi tres años y nos sigue fascinando y sobre todo dandonos mucha energía para enfrentar nuestras tareas cotidianas!
Bueno, ayer entonces comimos un plato mexicano, basado en el "Mexican Grain Bowl" de Café Gratitude(I Am Grateful - Recipes and Lifestyle of Café Gratitude - uno de los libros sobre LifeFood que más nos encanta!), ajustado un poco a los ingredientes que tenía a mano… La ventaja de esta receta se evidenció cuando a las 6 y media de la tarde nos cortaron la electricidad (ojalá sea la ultima vez este año!) por motivos de ahorrar electricidad a nivel nacional, hasta tener otra vez una prudente reserva de agua para poder asegurar suficiente electricidad para todo el Ecuador en los proximos meses. Por la sequía lastimosamente se ha dado esta situación y a todos nos han cortado la electricidad en diferentes momentos del día, dependiendo donde vivimos. Pero ya ha estado lloviendo otra vez, desde hace una semana, y mucho! Que alegría! Aunque tengo que reconocer que tiene algo muy romántico y especial, eso de no tener luz eléctrica. Estoy hasta agradecida por haber podido vivir esto, gracias a los "apagones".
Entonces, para preparar este plato no se necesita ninguna electricidad!

Por supuesto, si es posible, siempre es mejor tratar de conseguir los ingredientes orgánicos: 1. por el metodo de producir (más en armonía con la tierra y sus ecosistemas, cantidad de nutrientes (mucho mayor que los ingredientes producidos con quimicos); 2. salud (sí claro, estos químicos dañan no solo a los bichos indeseados - muchas veces provocados por un desequilibrio en el ecosistema, provocado por los monocultivos {sembrar solo un producto en un mismo espacio por muchos años} - pero también dañan a la salud humana - produciendo alergias, debilitando el sistema imunologico…); 3. sabor (!); 4. promueves un modelo más sostenible de producir que no solo beneficia a los agricultores mismos, sino también a las proximas generaciones…
El argumento del precio? De que estos productos son más caros? Este precio, cabe mencionar, al final, siempre lo pagamos, ya sea en atención medica o en impuestos colectivos para poder remediar suelos agotados, aire contaminado y agua contaminada. También, hay algunas plantas y hierbas comestibles que se puede sembrar muy facilmente en su jardín, o en macetas.
Brotes también son muy faciles para hacer en su cocina y son una fuente inimaginable de clorofila, enzimas, vitaminas, minerales (hierro, fósforo, potasio, magnesio, grasas no saturadas y aminoácidos (que constituyen las proteinas)

Por persona:

En un tazón ponga, en este orden:

1. 1/2 taza (cup) de pedazitos de pepinillo o de espinaca o cualquiera verdura que tenga a mano
2. 1 taza de arroz (cocinado, bueno si, allí sería no totalmente Life-Food pero podría ser conveniente para muchas personas, o, si quiere, arroz "vivo", que sería un vegetal como por ejemplo la zanahoria blanca, cortada en pedazitos muy finitos - o utilizando un procesador de alimentos, en el caso de tener electricidad obviamente.
3. 1/3 taza de guacamole:
aguacates aplastados,
un poco de limón
sal
ajo, machacado (opcional)
culantro, picado (opcional)
2 cucharas de jalapeño, cortado en trocitos muy pequeños (opcional)
4. 1/3 taza de salsa picante, "salsa fresca":
2 tomates, cortados en cubitos
culantro, picado (a su gusto)
sal (media cucharita),
un diente de ajo, cortado finamente
un jalapeño entero, cortado en trocitos
1/3 taza de cebolla paiteña, cortado finamente
1 cucharita de miel de agave (o miel de abeja / aunque esto no es vegana, tenemos que molestar a las abejas para obtener, aunque depende también de como es el proceso de extracción)
5. 2 cucharas de queso parmesano, a base de "castaña" - tipo de nuez que proviene del Brasil (opcional)
1 taza de castañas
1 cucharita de ajo
1/3 cucharita de sal
> procesar en procesador hasta que tenga una textura suave y ligera
[Este queso parmesan puedes utilizar para decorar otras recetas también, y si no encuentras esta nuez, puedes remplazarla con otra]
6. 1/2 taza de cualquier brote (yo utilicé de alfalfa y de frejol chino)

Con mi hijo Javier Inti fuimos a buscar las velas en la casa, las encendimos y yo comí mi plato mexicano que me encantó y me calentó hasta tener perlas de sudor en mi frente - uau, esta salsa!). Mi hijo siguió en su aventura con piña, pan con queso, sopa con quinoa, le gusta tener muchos platitos en la mesa para que pueda escoger y picar a medida que el tiempo pasa… El tiene 3 años y no come tanto comida viva. Le encantan las cosas típicas de aqui. Pero él no me juzga ni yo a él para tener estas preferencias en este momento de nuestras vidas.
El papa de mi hijo, o sea mi marido, no estaba, estaba asistiendo a la presentación del "Plan de desarollo" del SENPLADES. Después de hacer dormir a Inti, mientras le esperaba a Tom, me puse a pelar pepas de cacao, que necesitamos siempre para hacer chocolates, batidos de cacao y mucho más. Son orgánicos, de la selva ecuatoriana, y en realidad es una actividad muy relajante, en el proceso se suelta mucho aroma de las pepas y te hace soñar… Además, con estas 4 velas en botellas altas, puestas en la mesa de la cocina, me sentí como en una novela.

Bueno, ha sido un placer compartir.

Hasta luego,
su fiel servidora,
con infinito amor.

Al Forno

Hola hola,
Grappig, zo anoniem mijn blog te starten. Out there yet, but no one knows… yet. Vanavond eventjes break uit paar dagen straight raw food en 3 dagen Mexicaans raw: Al Forno, beste pizzeria in Quito, favoriet van Inti. Hij krijgt er een deegballetje waar hij van snoept terwijl hij er aan prutst op zijn bord en na lang overhalen bereid is het los te laten en te gaan in oven laten steken door de pizaiolas (die er eerst wat kaas en tomatensaus op spreiden). Voor mezelf ananassap besteld en een salade (mixed, zonder paddestoelen), en dan voor Intitje een pasta… die natuurlijk na mijn salade op mijn plek belandde en waar ik de helft met plezier van heb opgegeten en de andere helft aan Tom en Inti heb gevoerd. In de plaats kreeg ik dan klein stukje pizza van elk. Voelde me vrij goed achteraf, niet zwaar ofzo. Lekker licht, blij ook dat ik niet meer ervan had gegeten dan ik aanvankelijk had gewild. Of toch? Dacht dat ik het ook wel had aangekund enkel met de salade, maar eens ze mij de pasta voor mijn neus zetten… als ex pasta-junkie… Die kaas op de pizza, er toch niet meer zo fan van. Van pizza in't geheel niet echt meer. 't Frappeerde mij zo, ik zag het zo duidelijk, de absurditeit, van die Italiaanse arme-boeren schotel, hoe iedereen er zo intuimelt, of hoe zal ik het zeggen, hoe gek het is dat da zo populair is gewoon, alsof er - zoals voor Inti - niets lekkerder zou bestaan… Blij dat ik morgen weer even tijd heb om in onze keuken te duiken en /Dios mediante/ met rauwe chocolade aan de slag kan gaan (pralines!?) en de rest van de Mexicaanse uitdaging realiseren. Het was me een waar genoegen. Goeie avond.

oops

lo hice