normaal ben ik niet zo voor fruit, vind het vaak te zoet. maar sinds de ontdekking van organische tunas, op de boerderij in Checa, is dat wel veranderd en heb ik de tuna of cactusvrucht officieel uitgeroepen tot mijn favoriete vrucht!
met z'n delicate bloem-aroma, een ideale dorstlesser en ultieme verfrissing...
Roman, the guy of the farm, wou ons niet laten vertrekken zonder ons eerst volledig te hebben ondergedompeld in de tuna-magie. kist na kist werd aangedragen, en het was, ja, alsof we niet konden stoppen met ervan te eten... intussen vertelde hij over de weldaden ervan (familie vd aloe vera, dus veel collageen etc, heel weldadig voor huid en andere organen...) en konden we ook de andere schatten in zijn finca bewonderen: tomates de arbol (boomtomaat), lucuma, allerhande besjes, jicama, ...
op een bepaald moment kon ik mij niet inhouden en plukte ik samen met Intitje een tuna vers vd cactus, eentje die er uitzag als had ie geen stekeltjes en precies rijp om door ons te worden ontdaan van zijn basis. maar ai, daar hebben we ons serieus aan mispakt. gelukkig had iemand van Zapallo Verde, het collectief dat de trip organiseerde, een grote pincet mee, waarmee we de vrijwel onzichtbare ultra fijne stekeltjes die er wel degelijk opzaten - te elimineren. een onverantwoorde moeder, zo voelde ik mij wel even, bij het aanzicht van de stekeltjes-schade in de handjes tot aan het buikje van mijn kleine schat. later legde Roman uit hoe hij met ruwe zwarte plastieken handschoenen de tunas een voor een ontstekelt, door er hard over te wrijven, onder stromend water...
daarna een heerlijke pot luck - iedereen had iets zelfgemaakt meegebracht - waar ik mij tegoed heb gedaan aan onze quinoa-tabouli, en green salad, maar vooral ook aan een heerlijke lasagna... oops ... echt heerlijk! ;-)
