The path of a chef is rocky / afscheid van Bill

"The path of a chef is rocky", dat is wat Tom zei toen ik hem vertelde dat ik de cacaoballetjes die ik eergisteren had gemaakt en die we nu bij het ontbijt tot ons namen, toch niet zo lekker vond smaken. En dat ik mij een beetje slecht voelde omdat ik er van had weggegeven, aan twee heel speciale vrienden, in een doosje. Bij het afscheidsfeest van Bill. Hij gaat terug naar de US. De salade die ik had meegebracht naar het feest viel in elk geval wel in de smaak. Die had ik dan ook heel relaxed en met veel vertrouwen samengesteld. Gebaseerd op de "Ensalada Verde - mixed green salad with pumpkin seeds, mango and citrus dressing" van de openingsmenu van het Organic Mexican restaurant "Gracias Madre" in La misión - San Francisco. Maar die balletjes waren eigenlijk al een week tevoren in mijn hoofd beginnen dansen. Ik wou en zou iets met cacao schenken aan Bill en ook aan Monica, de gastvrouw, als teken van mijn apreciatie en liefde voor hen. Uiteindelijk kwam het er niet van de pralines te maken die ik voordien al eens met succes had gemaakt en had ik een receptje gevonden voor "super cacao balls" (Sweet Gratitude) dat me ook wel interessant leek, en niet te veel werk. Uiteindelijk had ik niet genoeg van de juiste zoetstof (yacon siroop) en heb ik zitten prutsen met andere zoetstoffen, agave, honing en nog een speciale rauwe plantaardige zoetstof uit Argentinië… omdat de balletjes heel bitter bleven en ik BANG was dat mijn vrienden het niet zouden kunnen apreciëren. Omdat zij als referentie vermoedelijk gewone chokolade hebben, waarin aanzienlijke hoeveelheden gerafineerde suiker zitten.



Ik nam me in elk geval voor in het vervolg enkel nog uit te pakken met dingen die ik zelf 100% lekker vind, als er dan kritiek komt, dan is het niet zo erg. Tja. Live and learn.

/VLIJT: genoeg oefenen, dingen op voorhand al eens gemaakt hebben om onnodige stress op het moment van creatie te vermijden.

/AANVAARDING: is het resultaat niet wat ik ervan had verwacht, mijzelf vertrouwen in dat oordeel en gewoon loslaten. Er komen nog kansen. Por algo será

/Zowiezo, ik ben nooit goed geweest in afscheid nemen...

Het feest was fijn. Ook al voelde Bill zich niet zo goed. Door de emotie? Van weg te gaan. Hij zei dat hij ons zou missen, als een arm. Ik kan nog moeilijk vatten hoe ik hem zal missen. Maar iets in mij is wel diep geraakt. Door zijn nakende vertrek. Dat doet mij natuurlijk beseffen hoe fantastisch het was hem te hebben leren kennen, samen te hebben kunnen dingen doen, compartir, gedurende deze 2 afgelopen jaren. En dankbaar zijn. Immense dankbaarheid. Voor zijn genereuze voorbeeld. Traantjes. Alweer. Moeilijk te bedwingen.

Iets anders: Monica heeft mij de echte Lojaanse horchata leren kennen. Een soort van kruidenthee, koud of warm geserveerd, met heel veel verschillende bloemetjes. Een prachtig parfum. En mooie licht-felrode kleur. Niet zoals rozebottel, nog feestelijker. Aangezoet en geserveerd in wijnglaasjes.

"Cucharillo, cola de caballo, shullo, borraja, linaza, llantén, hierba luisa, malva esencia, malva olorosa, toronjil, cedron, albahaca, ataco, escancel, menta, manzanilla, rosas, claveles, malva goma
…geselectioneerde kruiden, gecultiveerd in organische tuinen, zijn de basis van zijn vervaardiging, in zijn samenstelling bezit hij geen chemische bewaarmiddelen, noch artificiële kleuren en aroma's, Tisania, gezonde Lojaanse traditie, maakt een ideale drank voor kalmte, om zich te verfrissen en ?hoe niet? voor de gezondheid… gezien zijn excelente medicinale eigenschappen"

Gedanst ook. In tijden. En discreet, Op salsa muziek. Enkel vrouwen op de dansvloer. En maar lachen. Met alles. En daarna in groep naar de parking, 2 blokken lager gelegen, op een nachtelijk uur, in een van de gevaarlijkere buurten in het historische centrum van Quito. Alles donker. Enkel lichten van auto's. Een beetje spanning, maar vooral voldoening, dankbaarheid, slechts heel lichtjes overweldigd. Op naar het volgende feest...

Kaartavond bij Belgische vrienden. Tom en Javier terugzien. Javier nog wakker. Iemand van de andere gasten slapend in de zetel. Kaarslicht (solidariteit met de actievoerders over de hele wereld die de regeringsleiders in Kopenhagen - via aktie van AVAAZ.org - willen aanzetten tot het nemen van verantwoordeijke beslissingen mbt. terugdringen van global warming en inperken van broeikasgassen) Snoepen van de restjes vegetarische sushi en groentensticks. Spuitwater.

De terugrit naar Tumbaco - in de vallei van Quito, zo'n 400 meter lager. Ik rijd.

Het gekke is, nu ik hier op't gemak zit aan mijn tafel, nog zo'n cacaoballetje geproefd, en zo slecht helemaal niet! Hmm. Kwestie van 't juiste moment ervoor te vinden zeker. Heerlijk met de horchata! Ha!

/OBJECTIVITEIT: waarschijnlijk het allermoeilijkste, bestaat het eigenlijk wel?

Super Cacao Balletjes (naar recept van Sweet Gratitude - Super Cacao Balls)

2 + 1/4 C rauwe cacaobonen
1 + 1/4 tl zout
3/4 C notenboter (vb. amandelen, macadamia... noten gewoon zolang in fodprocessor/blender malen tot olie vrijkomt en alles aan rand blijft plakken)
1/3 C yacon siroop
3 el kokosboter
1 el vloeibare vanille

optioneel:
1 el maca of andere "superfood" in poedervorm
kaneelpoeder en cayennepeper (naar traditioneel mayarecept)

> maal cacao in droge blender/koffiemaler (rauwe cacaobonen eerst pellen natuurlijk)
> mix alle ingrediënten met de hand tot consistente massa
> uitscoopen met ice-cream/truffel-scoop ofwel gewoon balletjes rollen
> achteraf balletjes desgewenst nog in cacaopoeder/kaneelpoeder rollen